ZASADY POSTĘPOWANIA CZŁONKÓW PROWINCJI, POSTULANTÓW ORAZ NOWICJUSZY
SŁUŻĄCE OCHRONIE I ZABEZPIECZENIU NIELETNICH

Prowincji Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych

(zwana dalej Prowincją)

 

TEKST ZATWIERDZONY PRZEZ DEFINITORIUM PROWINCJI

NA POSIEDZENIU W DNIU 8 MARCA 2019 W WARSZAWIE

 

 

Wstęp

Franciszkanie wsłuchują się w głos Kościoła, który ustami św. Jana Pawła II przypominał, iż nikt nie może milczeć ani pozostawać obojętny, kiedy niewinne dzieci cierpią, są spychane na margines i rani się ich ludzką godność^[1]. Dzieci bowiem i młodzież jako najcenniejszy skarb rodziny ludzkiej – przyszłość i nadzieja ludzkości – są skarbem, który zarazem jest kruchy i delikatny^[2]. Papież przypominając, że wszyscy mamy obowiązek chronić te kruche istoty, bronić ich i wychowywać z szacunkiem i miłością, dodał: wszelkie działania w zakresie ochrony dzieci i młodzieży, jeżeli mają być skuteczne, muszą być podyktowane owym należytym poszanowaniem ich podstawowych praw, co trafnie wyraża znana maksyma (…) «największy szacunek należy się dziecku» (…) Ponadto Jezus w Ewangelii wskazuje nam dzieci jako «wzór» życiowy i stanowczo potępia tych, którzy ich nie szanują^[3].

Otaczając duszpasterską troską dzieci i młodzież odkrywamy niekiedy, iż – jak wskazał święty Papież – wiele dzieci w naszych czasach w różnych częściach świata cierpi i podlega wielorakim zagrożeniom. Cierpią głód i nędzę, umierają z powodu chorób i niedożywienia, padają ofiarą wojen, bywają porzucane przez rodziców, skazywane na bezdomność, pozbawione ciepła własnej rodziny, ulegają rozmaitym formom gwałtu i przemocy ze strony dorosłych. Czy można przejść obojętnie wobec cierpienia tylu dzieci, zwłaszcza gdy jest to cierpienie w jakiś sposób zawinione przez dorosłych^[4]?

Ostatnie dziesięciolecia pokazują, że krzywda, jakiej doznały dzieci, została dokonana niestety także przez niektórych ludzi instytucjonalnie należących do Kościoła. To szczególnie ciężki grzech, gdy ktoś, kto ma pomagać ludziom w drodze do Boga, komu na tej drodze powierza się dziecko, zamiast prowadzić je do poznania Boga, molestuje je i od Boga odwodzi^[5] – zauważa Papież senior Benedykt XVI.

Szczególnie godne potępienia są nadużycia seksualne wobec dzieci. Kościół uznaje te nadużycia za czyny grzeszne i zbrodnicze^[6] i podejmuje wysiłki, aby zagwarantować dzieciom ochronę przed podobnymi zbrodniami w przyszłości^[7].

Biorąc to wszystko pod uwagę, w oparciu o dokumenty Kościoła Powszechnego, Kościoła w Polsce i naszego Zakonu, ustanawia się Zasady, które mają charakter informacyjny, profilaktyczny, wychowawczy oraz wprowadzają zasady postępowania w sprawach, które są poruszone w tym dokumencie.

Cel obecnego dokumentu

Cel zapisów zawartych w tym dokumencie jest trojaki:

• przedstawienie jasnych norm postępowania w wypadkach nadużyć,
• przyjęcie takich zasad, które pomogą zapobiegać wszelkim formom nadużyć w przyszłości i pozwolą unikać podejrzeń o nadużycia,
• położenie nacisku na wychowanie do prawdziwej czystości i właściwego obchodzenia się z własną seksualnością i seksualnością innych^[8].

 

Terminologia

1. A) Za nieletniego – w niniejszym dokumencie – uważa się osobę, która:

• nie ukończyła 18 roku życia,
• ukończyła 18 lat, jednak trwale jest niezdolna posługiwać się rozumem (por. Kan. 99 KPK)^[9].

1. B) Normom niniejszego dokumentu podlegają członkowie Prowincji, jak również postulanci i nowicjusze.
2. C) Gdyby sprawy, o jakich mowa w niniejszym dokumencie, zachodziły poza granicami RP, postąpi się z nimi w oparciu o obowiązujące miejscowe uregulowania tej materii. Jeśli sprawa dotyczy Brata, który nie podlega jurysdykcyjnie Ministrowi Prowincjalnemu, ale pracuje zgodnie z prawem na terytorium Prowincji, bądź przebywa na tym terytorium okresowo (odwiedziny, wakacje, itd.), postąpi się w wypadku badania sprawy z jego udziałem zgodnie z zapisami niniejszego dokumentu, na każdym z etapów informując jego właściwego Przełożonego wyższego o postępie sprawy.
3. D) W kolejnych zapisach dokumentów, wszędzie, gdzie pojawi się sformułowanie ‘Brat-opiekun’, bądź ‘Brat’, należy je rozumieć zgodnie z literą zapisów niniejszego punktu. Sformułowanie ‘Brat’ odnosi się zarówno do kapłanów, nie kapłanów, jak i postulantów i nowicjuszy.
4. E) Procedury zawarte w cz. I niniejszych Zasad dotyczą duchownych: diakonów i prezbiterów podlegających władzy Ministra Prowincjalnego. W stosunku do pozostałych, w wypadku wykrycia przypadków, o jakich mowa w niniejszym dokumencie, stosuje się normy ogólne KPK, z sankcją – w wypadku udowodnienia czynów, o jakich tu mowa – do wydalenia z Zakonu włącznie.
5. F) Pojęcie wykorzystania seksualnego

Wykorzystywanie seksualne rozumiane jest jako przestępstwo w rozumieniu prawa cywilnego lub jako przestępstwo przeciw szóstemu przykazaniu Dekalogu popełnione przez osoby, o jakich mowa w p. B powyżej) z jednej strony, z nieletnim, o jakim była mowa w p. A powyżej) podpunkty 1,2, z drugiej. Definicja obejmuje również:

• pozyskiwanie, posiadanie lub rozpowszechnianie obrazów pornografii z udziałem nieletniego, bez względu na rodzaj medium do tego celu wykorzystanego.
• komunikowanie nieletniemu jakichkolwiek materiałów o treści pornograficznej w celach lubieżnych.

1. G) Z zastrzeżeniem prawa Kongregacji Nauki Wiary do uchylenia przedawnienia w indywidualnych przypadkach, przestępstwo przeciwko szóstemu przykazaniu, popełnione przez duchownego z osobą niepełnoletnią poniżej osiemnastego roku życia, ulega przedawnieniu po upływie dwudziestu lat od dnia, w którym niepełnoletni ukończył osiemnasty rok życia^[10].
2. H) Przestępstwa natury seksualnej określone zostały w prawie powszechnie obowiązującym, w tym od art. 197 do 204 polskiego kodeksu karnego. Pokrzywdzonymi z tytułu popełnienia tych przestępstw są zarówno osoby dorosłe, młodzież, jak i dzieci, w tym w szczególności dzieci poniżej lat piętnastu.

Część I: Zasady postępowania podejmowanego w wyniku ujawnienia informacji
o oskarżeniach o czyny przeciwko szóstemu przykazaniu wobec osoby nieletniej

1. Rozstrzyganie w sprawach przestępstw seksualnych popełnionych przez duchownego z osobą nieletnią jest zastrzeżone Kongregacji Nauki Wiary^[11]. Do Ministra Prowincjalnego należy przeprowadzenie wstępnego dochodzenia kanonicznego (por. kan. 1717 KPK), którego zamierzeniem jest potwierdzenie lub wykluczenie prawdopodobieństwa zaistnienia przestępstwa, czyli zasadności lub bezzasadności oskarżenia, a w wypadku uzyskania takiego potwierdzenia przekazanie dokumentacji Stolicy Apostolskiej do dalszego prowadzenia sprawy^[12].
2. Celem postępowania kanonicznego, podjętego przez Ministra Prowincjalnego, jest:

• poznanie i formalne opisanie prawdy,
• przygotowanie właściwej dokumentacji,
• uniemożliwienie kontynuacji przestępstwa (jeśli zachodziłoby prawdopodobieństwo jego wcześniejszego popełnienia),
• podjęcie działań mających na celu  naprawienie zła.

3. Postępowanie prowadzone w oparciu o przepisy Kodeksu Prawa Kanonicznego i inne normy kościelne, czy też zakonne, odróżnia się od ewentualnego postępowania karnego, prowadzonego według prawa polskiego.
4. Odpowiedzialność karną oraz cywilną za tego rodzaju przestępstwa ponosi bezpośrednio sprawca jako osoba fizyczna
5. Wszelka dokumentacja wstępnego dochodzenia kanonicznego z zasady przeznaczona jedynie do wewnętrznego użytku Kościoła. Przełożony winien jednak rozważyć, czy dokumentacja ta stanowi podstawę do złożenia odrębnego doniesienia do właściwych organów zarówno zgodnie z art. 240 kodeksu karnego, jak i społecznym obowiązkiem o zawiadomieniu o podejrzeniu popełnienia innych przestępstw niż wynikające z art. 197 § 3 lub 4 kk, art. 198 kk, art. 200 kk
6. Mając na uwadze przepisy prawa polskiego, dotyczące złożenia zawiadomienia o przestępstwie organom ścigania, jego treścią nie mogą być w żadnym wypadku wiadomości uzyskanie z sakramentalnego forum wewnętrznego (tajemnica spowiedzi).
7. Postępowanie kanoniczne prowadzi Minister Prowincjalny osobiście lub poprzez wyznaczonego członka Prowincji lub ewentualnie członka innej Prowincji Zakonu po uzyskaniu uprzedniej zgody jego Ministra Prowincjalnego.
8. Minister Prowincjalny podejmie postępowanie kanoniczne, jeśli pod adresem osób, o których mowa w p. B) oskarżenie zostało skierowane bezpośrednio do niego, jako do ich przełożonego. Minister Prowincjalny podejmuje postępowanie również wtedy, gdy nie zostało wniesione formalne oskarżenie, a inną drogą posiadł wiedzę o zaistniałych faktach w sprawach, o których mowa w niniejszym dokumencie. Jeśli natomiast oskarżenie zostało wniesione przed państwowy organ ścigania, Minister Prowincjalny poczeka do zakończenia sprawy prowadzonej przez trybunał świecki i przekaże wszelką zebraną dokumentację Stolicy Apostolskiej. W takim wypadku jednak, po rozmowie z oskarżanym Bratem – bez rozstrzygania o jego winie lub niewinności – aż do pełnego wyjaśnienia sprawy, zawiesi go w dotychczasowych czynnościach duszpasterskich, a zwłaszcza odsunie od kontaktów z nieletnimi. Na każdym etapie postępowania oskarżony Brat ma prawo do obrony, a prowincja – obowiązek zapewnienia mu wszelkiej koniecznej pomocy, także prawnej.
9. Na podstawie art. 240 kk, każdy mając wiarygodną wiadomość o usiłowaniu lub dokonaniu czynu zabronionego, określonego w art. 197 § 3 lub 4 kk, art. 198 kk, art. 200 kk ma obowiązek zawiadomienia organów ścigania. Niewypełnienie takiego obowiązku jest zagrożone karą pozbawienia wolności do lat trzech.
10. W wypadku pojawienia się zarzutów wszystkie dane należy dokładnie zweryfikować z zachowaniem tajności. Otrzymywane w sprawie listy, także korespondencja internetowa, a szczególnie informacje telefoniczne itp., powinny stanowić dla Ministra Prowincjalnego podstawę do zaproszenia osoby oskarżającej na bezpośrednią rozmowę. Jeśli stroną skarżącą jest nieletni, spotkanie z nim powinno odbywać się przy udziale rodziców lub opiekunów prawnych. Jednocześnie Minister Prowincjalny spotka się z Bratem oskarżanym, aby poinformować go o stawianych mu zarzutach oraz o prawie do obrony na każdym etapie postępowania, i wysłuchać jego wyjaśnień. Na podstawie otrzymanych i zweryfikowanych informacji, Minister Prowincjalny rozstrzyga, czy istnieją podstawy do natychmiastowego rozpoczęcia postępowania wyjaśniającego (kan. 1717 KPK).
11. Osobie oskarżającej o czyny z art. 197 § 3 lub 4 kk, art. 198 kk, art. 200 kk należy wyraźnie przypomnieć o jej obowiązku złożenia doniesienia do organów ścigania, zgodnie z wszystkimi przepisami prawa polskiego. Jeśli osoba oskarżająca tego jeszcze nie uczyniła, obowiązek ciąży także na przyjmującym zgłoszenie.
12. Podczas pierwszej rozmowy z zainteresowanymi – zarówno z wnoszącymi oskarżenie, jak i osobą, której oskarżenie dotyczy – Minister Prowincjalny bądź jego delegat poinformują strony o wszczynanym postępowaniu kanonicznym i jego celu, jakim jest całkowite wyjaśnienie sprawy, niezależnie od innych kroków prawnych, jakie mogą być ewentualnie podjęte przez zainteresowanych, do czego mają zawsze pełne prawo.
13. Sposobem działania w postępowaniu wyjaśniają­cym jest gromadzenie informacji. Podstawową czynnością postępowania wyjaśniającego jest bez­pośrednia rozmowa z osobą oskarżającą (jego opiekunami bądź przedstawicielami), a także z po­dejrzanym. Z każdej z takich rozmów powinien zostać sporządzony protokół.
14. Jeżeli oskarżenia nie znalazły potwierdzenia w postępowaniu wyjaśniającym, Minister Prowincjalny stwierdza to na piśmie i zamyka sprawę. Oskarżony Brat wraca do pracy duszpasterskiej i otrzymuje wszel­ką pomoc, jakiej potrzebuje. Akta sprawy składane są w tajnym archiwum Prowincji a ich kopie przesłane są dodatkowo do Ministra Generalnego.
15. W wypadku stwierdzenia prawdopodobieństwa popełnienia przestępstwa Minister Prowincjalny przekaże sprawę Kongregacji Nauki Wiary za pośrednictwem Prokuratora Generalnego Zakonu. Jedno­cześnie zawiesi Brata w dotychczasowych czynnościach duszpasterskich a zwłaszcza od­sunie od kontaktów z nieletnimi.
16. Po zbadaniu sprawy Kongregacja Nauki Wiary:

1)  prowadzi sprawę osobiście, bądź

2) zleca Ministrowi Prowincjalnemu dalsze jej prowadzenie według przekazanych wytycznych.

17. Niezależnie od prowadzonego postępowania wyja­śniającego, jeśli zarzucane fakty wydają się praw­dopodobne, Minister Prowincjalny może skierować Brata, którego sprawa dotyczy, do wyspecjalizowanego w tego ro­dzaju badaniach ośrodka psychologicznego, uznanego przez Konferencję Episkopatu Polski, ce­lem przeprowadzenia diagnozy dot. jego rzeczywistych skłonności psychoseksualnych.
18. Jeśli diagnoza potwierdzi wy­stępowanie zaburzenia psychoseksualne­go lub innego poważnego problemu psycho­logicznego, Minister Prowincjalny powinien koniecznie podtrzymać decyzję o zawieszeniu Brata w czynno­ściach duszpasterskich lub przynajmniej odsunąć od pełnienia zadań wśród dzieci i młodzieży.
19. Brat, u którego stwierdzono występowanie zaburzeń, musi zostać zobowiązany do poddania się odpowiedniej terapii; ma ona pomóc w opanowaniu zaburzonych skłonności oraz zapobiec nawrotom zabu­rzonych zachowań. Terapia może być pro­wadzona przez ośrodek, który dokonał dia­gnozy lub przez inne kompetentne osoby.
20. Jeżeli zarzuty okażą się prawdziwe i pociągnie to odpowiednie postępowanie cywilne lub karne (państwowe lub kanoniczne), Minister Prowincjalny sam lub przez delegata powinien spotkać się z oskarżonym dla omówienia sposobu udzielenia mu pomocy.
21. Brat, który – po przeprowadzeniu pełnego postępo­wania karnego w oparciu o przepisy prawa kościelnego – okazałby się winnym seksualnego wykorzystania osoby nieletniej na gruncie tych przepisów, niezależnie od na­łożonej na niego kary – jeśli nie jest nią wydalenie ze stanu duchownego – oraz obowiązku zadośću­czynienia ofierze, nigdy już nie powinien być kie­rowany do zadań duszpasterskich związanych z bezpośrednim kontaktem z dziećmi i młodzieżą.
22. Jeśli, niezależnie od postępowania kanonicznego, prowadzone jest przeciwko Bratu dochodzenie ze strony państwowych organów ścigania, Minister Prowincjalny będzie informował Prokuratora Gene­ralnego Zakonu o wynikach tego postępowania i przekaże wszelką do­stępną dokumentację z tym związaną.
23. Na każdym z etapów postępowania wyjaśniającego Minister Prowincjalny zachowuje pełną wolność działania w podejmowaniu środków, jakie uzna za stosowne, aby przeciwdziałać kolejnym zgorszeniom.
24. W prowadzeniu całej procedury należy zachować szczególną rozwagę, aby nie narazić dobrego imienia oskarżyciela, oskarżonego i Prowincji. Jak­kolwiek bowiem materia sprawy stanowi czyn na­ganny moralnie, narusza dyscyplinę Kościoła i jest przestępstwem w prawie polskim, to jednak może stanowić łatwe pole do nadu­żyć w oskarżeniach. Dodatkowo trzeba zwrócić uwagę na łatwość medialnego wykorzystania ta­kich podejrzeń – niezależnie od ich udowodnienia lub nie – do podważania wizerunku i autorytetu Kościoła. W spra­wach dotyczących ewentualnego kontaktu z me­diami Minister Prowincjalny deleguje Rzecznika Prowincji.
25. Zaleca się Braciom, aby – niezależnie od sytuacji w jakiej się znaleźli, gdyby ktokolwiek z osób świeckich zarzucał im popełnienie czynów, o których mowa w niniejszym dokumencie – zachowali zawsze milczenie wobec tych oskarżeń, nie wdając się pod żadnym pozorem w dyskusje z takimi osobami, mając na uwadze, że często sytuacje takie stanowią prowokację i są nagrywane, albowiem ich celem jest odebranie dobrego imienia Kościołowi. O sytuacjach takich Bracia niezwłocznie winni zawsze poinformować Ministra Prowincjalnego lub Gwardiana.
26. Również przypomina się Braciom, że zgodnie z polskim prawem karnym mają prawo zawsze zachować milczenie i nie odpowiadać na żadne pytania organów ścigania bez względu na wywieraną presję i obietnicę ze strony organów ścigania, a także mają prawo domagania się niezwłocznego kontaktu z adwokatem, w tym tego którego poleci Minister Prowincjalny.
27. W ciągu całego postępowania wyjaśniającego Minister Pro­wincjalny może delegować wyznaczonego Brata do kontaktów z rzekomą ofiarą lub/i jej przedstawi­cielami bądź prawnymi opiekunami. Ofiarę seksu­alnego wykorzystania, jak i jej bliskich, należy na każdym etapie sprawy otoczyć właściwą troską duszpasterską.
28. Gdyby oskarżenie zostało wniesione przeciwko zmarłemu Bratu, Minister Prowincjalny powinien powiadomić osobę wnoszącą oskarżenie o śmierci oskarżanego i nie powinien wszczynać postępowania kanonicznego, chyba że uzna, iż za­sadne jest wyjaśnienie sprawy dla obrony dobrego imienia zmarłego.
29. Każdy, kto podlega jurysdykcji Ministra Prowincjalnego ma obowiązek sumienia powiadomić Ministra Prowincjalnego o powziętych informacjach, a także o swoich uzasadnionych podejrzeniach lub poważnych wątpliwościach związanych z moral­nie nagannymi zachowaniami kogokolwiek z członków Prowincji wobec nieletnich podlegających naszej duszpasterskiej opiece. To samo dotyczy wiedzy lub podejrzeń związanych ze zbieraniem i/lub przechowywaniem bądź przekazywaniem ma­teriałów pornograficznych z udziałem nieletnich.

Część II: Zasady zapobiegające wszelkim formom nadużyć i oskarżeniom o nadużycia

30. W duszpasterskich relacjach z powierzonymi nam nieletnimi konieczne są jasne zasady, których celem jest:

• pełna ochrona i bezpieczeństwo tych, którymi się opiekujemy,
• zapewnienie przejrzystości w relacjach z nimi,
• dopilnowanie wszystkiego, co pomoże w uniknięciu jakichkolwiek podejrzeń o zamiary i czyny moralnie naganne wobec nich.

31. Podane poniżej zasady mają zadanie prewencyjne w duszpasterskiej posłudze wobec nieletnich. Ich znajomość i akceptacja są w Prowincji warunkiem dopuszczenia do opieki duszpasterskiej nad wymienionymi powyżej osobami.
32. Jakkolwiek każdy, komu powierzone zostały osoby, nad którymi ma duszpasterską pieczę, przejmuje osobistą odpowiedzialność za to, jak ową pieczę sprawuje, to jednak wszelkie formy kontaktu i opieki nad nieletnimi w pracy duszpasterskiej podlegają również organizacyjnej odpowiedzialności bezpośredniego przełożonego (proboszcza w odniesieniu do wikariuszy, gwardiana w odniesieniu do podwładnych i innych zaangażowanych w kontakty duszpasterskie z nieletnimi). Podlegli im współpracownicy organizują pracę duszpasterską za ich wiedzą i zgodą. Jednocześnie w każdym czasie przełożony ma prawo weryfikacji jakości tej posługi, ze szczególnym uwzględnieniem bezpieczeństwa powierzonych nam osób.
33. Bez względu na to, czy Bracia prowadzą działalność duszpasterską związaną z domem zakonnym czy nie, spotkania z nieletnimi nigdy nie mogą odbywać się za klauzurą w pokojach, w którym mieszkają Bracia, nawet jeśli rodzice bądź opiekunowie wyrażaliby na to zgodę. Wszelkiego rodzaju spotkania z nieletnimi mogą odbywać się jedynie w wyznaczonych do tego celu salkach i pomieszczeniach, do których zawsze jest dostęp. W czasie trwania spotkań drzwi takich pomieszczeń nigdy nie mogą być zamykane. Zakazuje się Braciom, aby – za wyjątkiem spraw związanych ze spowiedzią, która winna odbywać się w konfesjonale – nie przebywali sam na sam z nieletnim w pomieszczeniu, aby takimi sytuacjami nie stwarzać żadnych podejrzeń, czy też wysuwania bezpodstawnych zarzutów. O ile nieletni prosi o rozmowę na osobności, a rozmowa nie dotyczy spraw objętych spowiedzią lub poradą duchową, w miarę możliwości należy prowadzić je w salkach lub w pomieszczeniach, które są w pobliżu miejsc, gdzie znajdują się inni współbracia lub ludzie świeccy, aby z jednej strony zapewnić swobodną wypowiedź nieletniemu, a z drugiej strony wykluczyć podejrzenie o intymny charakter spotkania z nieletnim.
34. Do zorganizowania wycieczki, wyjazdu bądź wyprawy z nieletnimi poza miejsce zamieszkania wymagana jest pisemna zgoda rodziców bądź opiekunów prawnych. Angażujący się w takie inicjatywy Bracia muszą mieć jednocześnie pisemną zgodę swoich Gwardianów. W organizacji tego typu imprez zachowane zostaną wszystkie wymagane prawem przepisy bezpieczeństwa. To samo dotyczy przepisów odnoszących się do zapewnienia odpowiedniej liczby wykwalifikowanych opiekunów.
35. W czasie wyjazdów, które wiążą się z noclegiem poza miejscem zamieszkania, Brat-opiekun nigdy nie może spać w jednym pokoju lub namiocie z nieletnim. Nocleg będzie zorganizowany w ten sposób, aby zachować konieczną ochronę intymności powierzonych nam osób i uniknąć wszelkich podejrzeń o nieczyste intencje. Ze swej strony Brat-opiekun nigdy nie pokaże się w stroju, który w jakikolwiek sposób urągałby zasadom przyzwoitości i skromności.
36. W korzystaniu z toalety oraz przy załatwianiu czynności związanych z higieną żaden Brat nie może znajdować się sam z nieletnimi w tym samym czasie w tym samym pomieszczeniu.
37. W czasie kontaktów duszpasterskich z nieletnimi Bracia niech zachowają rozsądek i stosowny dystans w tym, co dotyczy zewnętrznych oznak bliskości i sympatii, aby uniknąć nawet pozorów ‘złego dotyku’ i nie dawać podstaw do wysuwania podejrzeń i oskarżeń w tym względzie. Żaden Brat nie może pozwolić również nieletnim na takie okazywanie bliskości i sympatii z ich strony, które zarezerwowane jest dla osób najbliższych.
38. Nie wolno posługiwać się językiem wulgarnym i seksistowskim. Nigdy nie należy opowiadać powierzonym naszej trosce nieletnim dowcipów o jakimkolwiek podtekście seksualnym. Nie należy udostępniać ani pożyczać nieletnim żadnych materiałów (filmów, książek, itd.), co do których poziomu moralnego mogą być wysunięte zastrzeżenia.
39. Należy tak organizować spotkania z nieletnimi, by – w porozumieniu z rodzicami bądź opiekunami praw­nymi – zapewnić im na czas bezpieczny powrót do domu i nie narażać ich na niebezpieczeństwa związane z samotnym powrotem.
40. O wszystkich sprawach, które budzą nasz niepokój w zachowaniu nieletnich należy informować ich rodziców bądź opiekunów prawnych oraz swoich Gwardianów.
41. Dla własnego bezpieczeństwa nie należy udostępniać osobistych komputerów osobom postronnym; nie należy pozwalać nieletnim na swobodny i niekontrolowany dostęp do Internetu w pomieszczeniach parafialnych czy klasztornych; tym bardziej nigdy nie należy pozwalać na taki do­stęp w pokojach czy miejscach zarezerwowanych dla wspólnoty.
42. Również dla własnego bezpieczeństwa nie należy nawiązywać prywatnych kontaktów z nieletnimi i osobami za takie się podającymi na forach internetowych i portalach społecznościowych. Jeśli którykolwiek Brat utrzymuje z nieletnim kontakt duszpasterski, który ze względu na szczególne okoliczności i wyraźną wolę nieletniego nie jest znany jego rodzicom lub prawnym opiekunom, niech poinformuje o tym swojego Gwardiana.
43. Należy być bardzo uważnym na wszelkie zachowania prowokacyjne ze strony nieletnich bądź osób czy grup posługujących się nieletnimi w celu pro­wokacji. Ewentualne podejrzenia co do ta­kich zachowań należy przekazać natychmiast Ministrowi Pro­wincjalnemu oraz Gwardianowi. Minister Prowincjalny z kolei powinien skontaktować się bez zwłoki z rodzicami/opiekunami prawnymi nie­letnich, których sprawa może dotyczyć. Jeśli oko­liczności tego wymagają Minister Prowincjalny niech skorzysta z koniecznej pomocy prawnej i zapewni taką – jeśli potrzeba – Bratu, który jest zaangażowany w sprawę.

Część III: Zasady dotyczące rekrutacji kandydatów oraz formacji początkowej

44. Do podjęcia okresu próby w naszym Zakonie nie zostanie zaakceptowany kandydat, który w przeszłości został skazany za czyny przeciwko szóstemu przykazaniu Dekalogu z nieletnim i/lub za sprawy związane z pornografią dziecięcą, bądź sam deklarował ze swej strony czyny, o jakich tu mowa. Przed przyjęciem kandydata konieczne jest jego pisemne oświadczenie w tej kwestii jak również weryfikacja publicznych rejestrów osób skazanych.
45. Gdyby na jakimkolwiek etapie formacji początkowej wobec kogokolwiek z Braci zaistniało podejrzenie popełnienia czynów, o jakich mowa w tym doku­mencie, zostanie przeprowadzona przez jego przełożonych w porozumieniu z Ministrem Prowincjalnym gruntowna wery­fikacja jego sytuacji. W razie potwierdzenia się zarzutów – kandydat zostanie bezzwłocznie odesłany. Dla ochrony dobrego imienia osób konieczne jest za­chowanie dyskrecji.
46. Jeśli chodzi o Brata po ślubach wieczystych – w wypadku braci, a w odniesieniu do kandydatów do prezbiteratu – przed święceniami diakonatu, w wy­padku udowodnienia czynów, o jakich mowa w ni­niejszym dokumencie – po stosownej weryfikacji ze strony przełożonych – Minister Prowincjalny wystąpi do Pro­kuratora Generalnego Zakonu lub odpowiednio do Ministra Generalnego z wnioskiem o rozpoczęcie procedury wydalenia z Zakonu. Na czas wyjaśnienia sprawy Brat, którego sprawa dotyczy, będzie odsunięty od posług związanych z kontak­tami z nieletnimi. Gdyby taki przypadek zaistniał po przyjęciu święceń diakonatu, ale przed świę­ceniami prezbiteratu, Minister Prowincjalny postąpi w takim wypadku zgodnie z procedurami opisanymi w cz. I niniejszych Zasad.
47. W procesie formacji początkowej, zwłaszcza w tym, co dotyczy formacji ludzkiej, położony zostanie właściwy nacisk na wychowanie do szacunku w oparciu o chrześcijańskie pojęcie godności człowie­ka, tak jak uczy tego Kościół. “Do tego dochodzi konieczność pozytywnego wy­chowania do prawdziwej czystości i do właściwe­go obchodzenia się z własną seksualnością i z sek­sualnością innych”^[13]. Jeśli przydatna lub konieczna okaże się pomoc ekspertów zewnętrznych, zespół formacyjny z ta­kiej pomocy skorzysta, zachowując stosowne zapi­sy Statutów formacji i studiów.
48. By zachować całkowitą wolność sądu nad kandy­datem co do jego przydatności, ani Bracia pracują­cy w sekretariacie powołań, ani bezpośredni prze­łożeni, w tym formatorzy i wychowawcy nie powinni wiązać się z nimi wę­złem sakramentalnej tajemnicy pojednania. Zwłaszcza w przypadkach trudnych trzeba zacho­wać całkowitą rozdzielność forum zewnętrznego i wewnętrznego^[14].
49. Wszelkie wątpliwości dotyczące zdolności kan­dydata do życia w konsekrowanym celibacie, zwłaszcza gdyby proces rozeznania się przedłużał, będą rozstrzygane na korzyść Kościoła.

Zakończenie: Implementacja norm

50. Minister Prowincjalny i wyznaczeni do tego Bracia w porozu­mieniu i we współpracy z Gwardianami, proboszczami i braćmi odpowiedzialnymi za róż­ne sektory duszpasterstwa są odpowiedzialni za wdrożenie tych zapisów w Prowincji. Jedną z możliwych form takiego wdrażania niech będą comiesięczne dni skupie­nia lub dni formacji.
51. Każdy z Braci profesów wieczystych zobowiązany jest do zapoznania się z powyższym dokumentem i do pisemnego poświadczenia bezwarunkowego jego przyjęcia. Stosowny dokument zostanie złożony w teczce personalnej w Kurii Prowincjalnej.
52. Odpowiedzialni za kolejne etapy formacji są zobo­wiązani zapoznać Braci w formacji początkowej z powyższymi Zasadami. Również Bracia w formacji początkowej, od postulatu począwszy, zobowiązani są do pisemnego poświadczenia bezwarunkowego ww. Zasad. Stosowny dokument zostanie złożony w teczce personalnej w Kurii Prowincjalnej.

^[1]   Jan Paweł II, Ochrona dzieci i młodzieży Przemówienie do uczestniczek światowej konferencji parlamentarzystek 18 X 2004.

^[2] Tamże.

^[3] Tamże.

^[4]  Jan Paweł II, List do dzieci Tra pochi giorni Ojca Świętego Jana Pawła II, 13 XII 1994 r.

^[5]  Światłość świata. Papież, Kościół i znaki czasu. Benedykt XVI w rozmowie z Peterem Seewaldem, Kraków 2011, s. 37.

[6] List pasterski Papieża Benedykta XVI do katolików Irlandii, nr 1.

[7] Tamże, nr 2.

^[8]   Światłość świata. Papież, Kościół i znaki czasu. Benedykt XVI w rozmowie z Peterem Seewaldem, Kraków 2011, s. 44.

[9] Art. 6 dokumentu «Normae de gravioribus delictis» z 21 maja 2010 r. stanowi, iż w kwestii przestępstwa przeciwko szóstemu przykazaniu popełnionego przez duchownego z nieletnim ‘osoba mająca habitualne upośledzenie używania rozumu jest zrównana z osobą nieletnią’.

[10] Przestępstwa tego typu zgodnie z polskim prawodawstwem ulegają przedawnieniu nie wcześniej niż po ukończeniu przez ofiarę 30 roku życia.

[11] Motu proprio Sacramentorum sanctitatis tutela z 30 kwietnia 2001 r.

^[12]  Art. 16 dokumentu Normae de gravioribus delictis stanowi, iż “za każdym razem, gdy ordynariusz lub hierarcha otrzymuje wiadomość, przynajmniej prawdopodobną, o najcięższym przestępstwie, po przeprowadzeniu wstępnego dochodzenia powiadamia o tym Kongregację Nauki Wiary, która jeśli nie zastrzega sobie sprawy z powodu szczególnych okoliczności, poleca ordynariuszowi lub hierarsze dalsze postępowanie, zachowując przy tym w mocy, jeśli zachodzi potrzeba, prawo do odwołania się od wyroku pierwszej instancji jedynie do Najwyższego Trybunału tejże Kongregacji”.

[13] Światłość świata. Papież, Kościół i znaki czasu. Benedykt XVI w rozmowie z Peterem Seewaldem, Kraków 201 1, s. 41.

^[14] Tamże, nr 361.

L.dz. 133/19                                                                                                                                                                                            Warsaw, 8 March 2019

DECREE

This decree establishes, as of March 8, 2019, the rules of conduct for the members of the Province for the protection and safeguarding of minors, which, as an appendix to this decree, form an integral part of it.

The Friars Minor Conventual, in their life and pastoral work, should be guided above all by the law of God and the indications of the Gospel, as well as by the Rule and Constitutions of our Order and the particular Statutes and other canon law. In particular matters, they should follow the norms of civil and criminal law as well as canon law and the guidelines given by the Church and the Order.

These Rules of Conduct for members of the Province, postulants and novices for the protection and safeguarding of minors were adopted by the Definitory of the Province on 8 March 2019 in Warsaw, and from that date they are binding on all members of the Province, including novices and postulants.

Pastoral work with young people fits perfectly into our universal Franciscan charism. In our Province, ministry to young people is currently carried out in various forms: at Mass with the children, through the ministry of catechists working in schools or preparing children and young people to receive the sacraments of the Eucharist and Confirmation, through the ministry of the animators of the Militia of the Immaculate and of the School of Evangelisation of the Immaculate, the schola and choirs, confessors for children and young people, leaders of youth prayer groups, prefects of Catholic schools, and pastoral care for vocations or academic studies. Responsible pastoral care for children and young people requires an attitude of love and dedication, and at the same time demands wise, prudent and disciplined behaviour. The following Principles are meant to sensitise confreres to the importance of protecting minors from sexual abuse and to form attitudes modelled on Christ, the Good Shepherd, in order to surround children and young people with respect and kindness.

I offer a particular encouragement to Guardians, Pastors, Youth Pastors and Formators at all levels to familiarise themselves with these norms of conduct and to implement them in the daily life of the communities and in pastoral practice.

…………………………………………………..                                                                                                    ……………………………………………..………………………….

               O. Piotr Żurkiewicz                                                                                                                                            O. Wiesław Pyzio

            Secretary of the Province                                                                                                                                Minister Provincial

Click here to add your own text

RULES OF CONDUCT FOR MEMBERS OF THE PROVINCE, POSTULANTS AND NOVICES

FOR THE PROTECTION AND SAFEGUARDING OF MINORS

of the Province of the Order of Friars Minor Conventual

(hereafter referred to as the Province)

TEXT APPROVED BY THE PROVINCIAL DEFINITORY

AT ITS MEETING ON 8 MARCH 2019 IN WARSAW

Introduction

Franciscans listen to the voice of the Church, which, through the mouth of Saint John Paul II, has reminded us that no one can remain silent or indifferent when innocent children suffer, are marginalised and have their human dignity wounded[1]. For children and young people, as the most precious treasure of the human family – the future and hope of humanity – are a treasure that is both fragile and delicate[2] . The Pope, recalling that we all have a duty to protect these fragile beings, to defend them and to educate them with respect and love, added: any action to protect children and young people, if it is to be effective, must be dictated by this due respect for their fundamental rights, which is aptly expressed by the well-known maxim (…) ‘the greatest respect is due to the child’ (…) Furthermore, Jesus in the Gospel points out to us children as a ‘model’ of life and firmly condemns those who do not respect them[3].

As the Pope pointed out, many children in our day and age in different parts of the world suffer and are threatened in many ways. They suffer hunger and poverty, they die of disease and malnutrition, they are the victims of wars, they are abandoned by their parents, they are condemned to homelessness, they are deprived of the warmth of their families, and they are subjected to various forms of violence and abuse by adults. Is it possible to be indifferent to the suffering of so many children, especially when this suffering is in some way the fault of adults [4]?

Recent decades show that the harm suffered by children has unfortunately also been done by some people institutionally belonging to the Church. It is a particularly grave sin when someone who is supposed to help people on the path to God, to whom a child is entrusted on this path, instead of leading them to know God, molests them and leads them away from God[5], notes Pope Senior Benedict XVI.

Sexual abuse of children is particularly condemnable. The Church recognises these abuses as sinful and criminal acts[6] and is making efforts to ensure that children are protected from similar crimes in the future[7] .

Taking all this into account, on the basis of the documents of the Universal Church, the Church in Poland and our Order, Principles are being established which are informative, preventive, educative and which introduce rules for dealing with the issues that are addressed in this document.

Purpose of the present document

The purpose of the provisions contained in this document is threefold:

1) to provide clear standards for dealing with cases of abuse,

2) to adopt rules that will help to prevent all forms of abuse in the future and to avoid suspicion of abuse,

3) to emphasise education for true chastity and the proper handling of one’s own sexuality and the sexuality of others[8] .

Terminology

(A) A minor – as used herein – is defined as a person who:

1) has not reached the age of 18,

2) has attained the age of 18 years, but is permanently incapable of the use of reason (cf. Canon 99 of the CPC)[9] .

1. B) The norms of this document apply to the members of the Province as well as to postulants and novices.
2. C) If the cases referred to in this document arise outside the boundaries of the Republic of Poland, they are dealt with according to the local norms in force. If the case concerns a friar who is not under the jurisdiction of the Provincial Minister, but is working lawfully in the territory of the Province, or is present there temporarily (visits, holidays, etc.), the investigation of the case involving him will be carried out according to the prescriptions of this document, at each stage informing his Major Superior concerned of the progress of the case.
3. D) In the following documents, wherever the expression “Brother- guardian” or “Brother” appears, it shall be understood according to the letter of the provisions of this point. The phrase ‘Brother’ refers to both priests, non-priests and postulants and novices.
4. E) The procedures contained in Part I of these Rules apply to the clergy: deacons and presbyters under the authority of the Provincial Minister. For the others, in the event of the discovery of cases referred to in this document, the general norms of the Code of Canon Law apply, with the sanction – in the event of proof of the acts in question – of expulsion from the Order.
5. F) The concept of sexual exploitation

Sexual exploitation is understood as an offence under civil law or as an offence against the Sixth Commandment of the Decalogue committed by the persons referred to in paragraph B above) on the one hand, with a minor referred to in paragraph A above) subsections 1,2, on the other. The definition includes:

1) obtaining, possessing or distributing images of pornography involving a minor, regardless of the medium used for this purpose.

2) communicating to a minor any material of pornographic content for lewd purposes.

1. G) Subject to the right of the Congregation for the Doctrine of the Faith to waive the statute of limitations in individual cases, an offence against the Sixth Commandment committed by a clergyman with a minor under the age of eighteen shall be time-barred twenty years from the date on which the minor reached the age of eighteen[10] .
2. H) Crimes of a sexual nature are defined in common law, including Articles 197 to 204 of the Polish Criminal Code. The victims of these crimes are adults, adolescents and children, including in particular children under the age of fifteen.

Part I: Rules of conduct following disclosure of information

of accusations of acts against the sixth commandment against a minor

1 The resolution of sexual offences committed by a clergyman with a minor is reserved to the Congregation for the Doctrine of the Faith[11] . It is the responsibility of the Provincial Minister to carry out a preliminary canonical investigation (cf. Canon 1717 of the Code of Canon Law), the purpose of which is to confirm or exclude the probability of the occurrence of the offence, that is, the validity or unfoundedness of the accusation, and in the event of such confirmation, to transmit the documentation to the Holy See for further investigation of the case[12] .

(2) The purpose of the canonical investigation, undertaken by the Provincial Minister, is:

1) to know and formally describe the truth,

2) to prepare proper documentation,

3) to prevent the continuation of the offence (if there was a probability of its having been committed previously),

4) taking action to right the wrong.

(3) Proceedings according to the provisions of the Code of Canon Law and other ecclesiastical or religious norms are distinguished from possible criminal proceedings according to Polish law.

(4) Criminal and civil liability for such offences shall be borne directly by the offender as a natural person.

(5) Any documentation of a preliminary canonical investigation is, in principle, for the internal use of the Church only. However, the Superior must consider whether this documentation constitutes a basis for a separate report to the competent authorities both in accordance with Article 240 of the Penal Code and the social obligation to report suspected offences other than those arising from Article 197 § 3 or 4 of the Penal Code, Article 198 of the Penal Code, Article 200 of the Penal Code.

(6) Bearing in mind the provisions of Polish law regarding the reporting of offences to law enforcement agencies, the content of such a report may in no case include information obtained from the sacramental forum (secrecy of confession).

(7) The canonical investigation shall be conducted by the Provincial Minister in person or through a designated member of the Province, or possibly through a member of another Province of the Order with the prior consent of his Provincial Minister.

(8) The Provincial Minister shall undertake canonical proceedings if the accusation against the persons referred to in subparagraph (B) has been addressed directly to him as their superior. The Provincial Minister shall also take proceedings if no formal accusation has been made, but he has knowledge of the facts of the cases referred to in this document by other means. If, on the other hand, an accusation has been brought before a state prosecuting authority, the Provincial Minister will wait until the secular tribunal has concluded its case and will hand over any documentation gathered to the Holy See. In such a case, however, the Provincial Minister, after having discussed the matter with the accused friar – without deciding on his guilt or innocence – until the case is fully clarified, will suspend him from his pastoral activities and, in particular, remove him from contact with minors. At all stages of the proceedings, the accused Brother has the right to defence, and the Province has a duty to provide him with all the necessary assistance, including legal assistance.

(9) Pursuant to Article 240 of the Penal Code, anyone having credible knowledge of an attempted or committed criminal act as defined in Article 197 § 3 or 4 of the Penal Code, Article 198 of the Penal Code, Article 200 of the Penal Code is obliged to notify the law enforcement authorities. Failure to comply with such obligation is punishable by imprisonment of up to three years.

In the event of an allegation, all data must be checked carefully and confidentially. Letters received in the case, including Internet correspondence, and especially telephone information, etc., should constitute grounds for the Provincial Minister to invite the accusing person to a direct interview. If the complainant is a minor, the meeting with him or her should take place in the presence of the parents or legal guardians. At the same time, the Provincial Minister will meet the accused Brother to inform him of the charges against him and of his right to defence at every stage of the proceedings, and to listen to his explanations. On the basis of the information received and verified, the Mini-Minister Provincial shall decide whether there are grounds for an immediate commencement of an investigation (Canon 1717 of the Code of Canon Law).

(11) The person accusing of acts under articles 197 § 3 or 4 of the Penal Code, article 198 of the Penal Code, article 200 of the Penal Code should be expressly reminded of his obligation to report to the prosecuting authorities, in accordance with all the provisions of Polish law. If the accusing person has not yet done so, the obligation is also incumbent on the person receiving the report.

(12) During the first interview with the interested parties – both the accusers and the person concerned – the Provincial Minister or his delegate will inform the parties of the canonical proceedings to be instituted and of their aim, which is to clarify the matter completely, independently of any other legal steps that may be taken by the interested parties, to which they always have a full right.

(13) The modus operandi of the investigation procedure is the gathering of information. The basic activity of the investigation is a direct interview with the accusing person (his/her guardians or representatives) as well as with the suspect. Minutes should be kept of each such interview.

14 If the accusations are not confirmed by the investigation, the Provincial Minister states this in writing and closes the case. The accused Brother shall return to his pastoral work and receive whatever assistance he needs. The case file is deposited in the secret archive of the Province and copies are sent in addition to the General Minister.

(15) In the event of the probability of an offence being committed, the Provincial Minister will refer the case to the Congregation for the Doctrine of the Faith through the General Procurator of the Order. At the same time, the Provincial Minister shall suspend the brother from his pastoral activities and, in particular, from any contact with minors.

(16) After examining the case, the Congregation for the Doctrine of the Faith:

1) pursue the matter itself, or

2) instructs the Provincial Minister to proceed with it according to the directives given.

(17) Irrespective of the investigation, if the facts alleged seem likely, the Provincial Minister may refer the brother concerned to a psychological centre specialised in this kind of research and recognised by the Polish Bishops’ Conference, in order to make a diagnosis of his actual psychosexual inclinations.

(18) If the diagnosis confirms the presence of a psychosexual disorder or other serious psychological problem, it is necessary for the Provincial Minister to uphold the decision to suspend the Brother from pastoral work or at least to remove him from tasks among children and young people.

A brother found to be suffering from a disorder must be obliged to undergo appropriate therapy to help him to overcome his abnormal tendencies and to prevent the recurrence of his disordered behaviour. Therapy may be provided by the centre that made the diagnosis or by other competent persons.

20 If the accusations prove to be true and give rise to appropriate civil or criminal proceedings (state or canonical), the provincial minister himself or through a delegate should meet with the accused to discuss how to help him.

(21) A brother found guilty of sexual abuse of a minor under the provisions of ecclesiastical law after a full criminal investigation, regardless of the penalty imposed on him – if it is not expulsion from the clerical state – and of his obligation to make reparation to the victim, should never again be assigned to pastoral tasks involving direct contact with children and young people.

(22) If, in addition to the canonical proceedings, an investigation is carried out against a brother by the state law enforcement authorities, the Provincial Minister shall inform the Procurator General of the Order of the results of the investigation and shall forward all available documentation in this regard.

(23) At each stage of the investigation, the Provincial Minister retains full freedom of action in taking such measures as he deems appropriate to prevent further offences.

(24) In the conduct of the whole procedure, particular care must be taken not to endanger the reputation of the accuser, the accused and the Province. Although the matter of the case constitutes a morally reprehensible act, violates the discipline of the Church and is an offence under Polish law, it can be an easy field for abuse in accusations. In addition, attention must be drawn to the ease with which such suspicions can be used by the media – regardless of whether they are proven or not – to undermine the image and authority of the Church. In matters concerning possible contact with the media, the Provincial Minister delegates the Provincial Ombudsman.

25. Regardless of the situation in which they find themselves, if any lay person accuses them of having committed the acts referred to in this document, the brothers are advised to remain silent about such accusations at all times, without under any circumstances entering into discussion with such persons, bearing in mind that such situations are often provocative and are recorded, since their purpose is to bring the Church into disrepute. Such situations should always be immediately brought to the attention of the Provincial Minister or Guardian.

(26) The Friars are also reminded that, in accordance with Polish criminal law, they have the right to remain silent at all times and not to answer any questions from law enforcement, regardless of any pressure or promise from law enforcement, and they have the right to demand immediate contact with a lawyer, including one recommended by the Provincial Minister.

(27) Throughout the investigation, the Provincial Minister may delegate a designated Brother to contact the alleged victim and/or his representatives or legal guardians. The victim of sexual abuse, as well as his relatives, must be given appropriate pastoral care at every stage of the case.

28 If an accusation is made against a deceased brother, the Provincial Minister should inform the person making the accusation of the death of the accused and should not initiate canonical proceedings unless he considers it legitimate to clarify the case in order to defend the reputation of the deceased.

29 Anyone under the jurisdiction of the Provincial Minister has a duty of conscience to inform the Provincial Minister of information he has acquired, as well as of his well-founded suspicions or grave doubts concerning morally reprehensible behaviour by any member of the Province towards minors under our pastoral care. The same applies to knowledge or suspicions relating to the collection and/or storage or transmission of pornographic material involving minors.

Part II: Rules to prevent all forms of abuse and accusations of abuse.

30 In the pastoral relationship with the minors entrusted to us, clear principles are necessary which aim at:

1) the full protection and safety of those in our care,

2) to ensure transparency in our relations with them,

3) to see to it that everything is done to help avoid any suspicion of morally reprehensible intentions and acts towards them.

31 The rules given below have a preventive purpose in the pastoral care of minors. Their knowledge and acceptance are a prerequisite in the Province for admission to pastoral care of the persons mentioned above.

(32) Although everyone entrusted with the persons for whom he has pastoral care assumes personal responsibility for the manner in which he exercises that care, all forms of contact and care for minors in pastoral work are also subject to the organisational responsibility of the immediate superior (pastor with regard to curates, guardian with regard to subordinates and others involved in pastoral contact with minors). Subordinates organise pastoral work with their knowledge and consent. At the same time, the superior has the right to review the quality of this ministry at any time, with particular regard to the safety of those entrusted to us.

33 Whether or not the Brothers are engaged in pastoral activities connected with the religious house, meetings with minors may never take place behind the cloister in the rooms where the Brothers live, even if the parents or guardians give their consent. Meetings with minors of any kind can only take place in designated rooms and areas to which there is always access. The doors of such rooms must never be closed during meetings. With the exception of matters relating to confession, which must take place in the confessional, the Brothers are forbidden to be alone with a minor in a room, so as not to give rise to suspicion or unfounded accusations. If a minor asks to speak in private and the conversation does not concern matters covered by confession or spiritual counselling, it should, as far as possible, take place in a room or in a room that is close to the places where other confreres or lay people are present, in order, on the one hand, to ensure that the minor can speak freely and, on the other hand, to exclude any suspicion of the intimate nature of the meeting with the minor.

34 In order to organise an excursion, a trip or an outing with minors, the written consent of the parents or legal guardians is required. Brothers involved in such initiatives must also have the written permission of their Guardians. In the organisation of such events, all the safety regulations required by law will be observed. The same applies to the provisions regarding the provision of a sufficient number of qualified chaperones.

35. On trips which involve overnight stays away from home, the guardian-fraternity may never sleep in the same room or tent with a minor. The overnight stay will be organised in such a way as to preserve the necessary protection of the intimacy of those entrusted to us and to avoid any suspicion of impure intentions. For his part, the brother-guardian will never show himself in clothing that in any way offends the principles of decency and modesty.

36 When using the toilet and performing hygienic tasks, no Brother may be alone with minors in the same room at the same time.

37 During their pastoral contacts with minors, let the brothers keep a prudent and steady distance in what concerns outward signs of closeness and affection, so as to avoid even the appearance of a “bad touch” and not to give grounds for suspicion and accusation in this regard. Nor must any Brother allow minors such displays of closeness and affection on their part as are reserved for those closest to them.

38 No vulgar or sexist language should be used. Never tell jokes with any sexual overtones to minors entrusted to our care. Never provide or lend to minors any material (films, books, etc.) about which moral objections may be raised.

39. Meetings with minors should be arranged in such a way that, in consultation with their parents or legal guardians, they are able to return home safely in a timely manner and are not exposed to the dangers of returning alone.
40. all matters of concern regarding the behaviour of minors should be communicated to their parents or legal guardians and to their Guardians.
41. For their own safety, personal computers should not be made accessible to outsiders; minors should not be allowed free and uncontrolled access to the Internet in parish or friary premises; still less should they ever be allowed such access in rooms or places reserved for the community.
42. Also for your own safety, you should not establish private contacts with minors or people pretending to be such on internet forums and social networking sites. If any Brother maintains pastoral contact with a minor which, due to special circumstances and the express will of the minor, is not known to his parents or legal guardians, let him inform his Guardian.
43. Be very alert to any provocative behavior on the part of minors or individuals or groups using minors for provocation purposes. Any suspicions regarding such behavior should be reported immediately to the Provincial Minister and the Guardian. The Provincial Minister, in turn, should contact without delay the parents/legal guardians of minors who may be affected by the case. If circumstances so require, the Provincial Minister should seek the necessary legal assistance and provide it, if necessary, to the Brother involved in the matter.

Part III: Rules regarding the recruitment of candidates and initial formation

44. A candidate who has in the past been convicted of acts against the sixth commandment of the Decalogue with minors and/or for matters related to child pornography, or who has himself declared the acts mentioned here, will not be accepted for probation in our Order. Before accepting a candidate, his/her written declaration on this matter is required, as well as verification of public registers of convicted persons.
45. If, at any stage of the initial formation, any Brother was suspected of having committed the acts referred to in this document, a thorough verification of his situation would be carried out by his superiors in consultation with the Provincial Minister. If the allegations are confirmed, the candidate will be sent back immediately. To protect the good name of people, it is necessary to maintain discretion.
46. As for a brother with perpetual vows – in the case of brothers, and in the case of candidates for the priesthood – before ordination to the deacon, in the event of proof of the acts referred to in this document – after appropriate verification by superiors – the Provincial Minister will submit a request to the Prosecutor General of the Order or to the Minister General to initiate the procedure of expulsion from the Order. While the matter is clarified, the Brother concerned will be removed from services related to contacts with minors. Should such a case arise after being ordained a deacon but before being ordained a priest, the Provincial Minister will proceed in such a case in accordance with the procedures described in section And these Rules.
47. In the process of initial formation, especially in what concerns human formation, due emphasis will be placed on education in respect based on the Christian concept of human dignity, as taught by the Church. “Additionally, there is the need for positive education in true purity and proper handling of one’s own sexuality and the sexuality of others.[13]” If the assistance of external experts proves useful or necessary, the formation team will use such assistance, maintaining the relevant provisions of the Statutes of formation and studies.
48. In order to maintain complete freedom of judgment over the candidate as to his suitability, neither the Brothers working in the vocations secretariat nor their immediate superiors, including formators and educators, should bind themselves to them in the bond of the sacramental mystery of reconciliation. Especially in difficult cases, the external and internal forums must be completely separated[14].
49. Any doubts regarding the candidate’s ability to live in consecrated celibacy, especially if the discernment process is prolonged, will be resolved in favor of the Church.

 

Conclusion: Implementation of standards

50. The Provincial Minister and the designated Brothers, in consultation and cooperation with the Guardians, parish priests and brothers responsible for the various sectors of pastoral care, are responsible for the implementation of these provisions in the Province. One possible form of such implementation would be monthly days of retreat or formation.
51. Each perpetually professed Brother is obliged to read the above document and to confirm in writing his unconditional acceptance. The appropriate document will be placed in the personal file at the Provincial Curia.
52. Those responsible for subsequent stages of formation are obliged to familiarize the Brothers in initial formation with the above Principles. Brothers in initial formation, starting from postulancy, are also obliged to provide written unconditional confirmation of the above. Rules. The appropriate document will be placed in the personal file at the Provincial Curia.

[1] John Paul II, Protection of children and young people Address to participants in the World Conference of Women Parliamentarians 18 X 2004.

[2] Ibid.

[3] Ibid.

[4] John Paul II, Letter to Children Tra pochi giorni of the Holy Father John Paul II, 13 December 1994.

[5] Light of the world. The Pope, the Church and the Signs of the Times. Benedict XVI in conversation with Peter Seewald, Krakow 2011, p. 37.

[6] List pasterski Papieża Benedykta XVI do katolików Irlandii, nr 1.

[7] Ibid, no. 2.

[8] Light of the world. The Pope, the Church and the Signs of the Times. Benedict XVI in conversation with Peter Seewald, Krakow 2011, p. 44.

[9] Article 6 of the document ‘Normae de gravioribus delictis’ of 21 May 2010 states that with regard to an offence against the Sixth Commandment committed by a clergyman with a minor, ‘a person with a habitual impairment of the use of reason is equated with a minor’.

[10] According to Polish legislation, offences of this type are not time-barred until the victim reaches the age of 30.

[11] Motu proprio Sacramentorum sanctitatis tutela of 30 April 2001.

[12] Article 16 of the Normae de gravioribus delictis states that ‘whenever an Ordinary or hierarch receives knowledge, at least probable, of a most grave offence, he shall, after preliminary investigation, notify the Congregation for the Doctrine of the Faith, which, if it does not reserve the case to itself because of special circumstances, shall instruct the Ordinary or hierarch to proceed, while preserving, if necessary, the right of appeal against the judgment of the first instance only to the Supreme Tribunal of that Congregation’.

[13] Light of the world. The Pope, the Church and the signs of the times. Benedict XVI in conversation with Peter Seewald, Kraków 201 1, p. 41

[14] Ibid., No. 361.