Niepokalanów


Tytuł klasztoru: Niepokalane Poczęcie NMP

 Tytuł kościoła: Najświętsza Maryja Panna Niepokalana Wszechpośredniczka łask

Tytuł parafii: Niepokalane Poczęcie NMP

Tytuł sanktuarium: Matki Bożej Niepokalanej i św. Maksymiliana

Niepokalanów

96-515 TERESIN

tel. (46) 864 22 22

fax. (46) 861 34 90

e-mail: klasztor@niepokalanow.pl

www.niepokalanow.pl

www.parafia.niepokalanów.pl

osp.franciszkanie-warszawa.pl

www.wydawnictwo.niepokalanow.pl

www.radioniepokalanow.pl

Gwardianem jest o. dr Mariusz Słowik

Proboszczem jest o. Andrzej Sąsiadek

 Liczba parafian: 6500

Rys historyczny

Jednym z głównych powodów dla których o. Maksymilian Kolbe założył Niepokalanów było to, iż klasztor w Grodnie nie było w stanie pomieścić rozrastającego się wydawnictwa “Rycerza Niepokalanej”. Z końcem roku 1927 0. Maksymilian wraz z bratem – o. Alfonsem przenosi się z Grodna na darowaną przez księcia Druckiego-Lubeckiego ziemię z majątku teresińskiego koło Sochaczewa. Teren jest mało ciekawy, podmokły, ziemia słaba, ale lokalizacja dobra, bo blisko stacji kolejowej i niedaleko stolicy. 6 sierpnia 1927 roku postawiono figurkę Niepokalanej, Początkowo osiedle zakonne zajmowało stosunkowo niewielką działkę (5 morgów) z czasem ofiarodawca pozwolił użytkować tyle pola, ile będzie konieczne. Teren rozrastał się tak bardzo, że obecnie sięga 28 hektarów. 7 grudnia 1927 roku o. Kornel Czupryk ówczesny prowincjał dokonał poświęcenia klasztoru.

Wychodząc z założenia: dla siebie jak najmniej, dla Boga jak najwięcej, Niepokalanów kupował najnowsze urządzenia drukarskie, stosował nowoczesne metody pracy, wykorzystywał szybkie środki łączności i transportu. Już w roku1931 nabyto pierwszą maszynę rotacyjną, która odbijała na godzinę 16 tys. egzemplarzy “Rycerza”. Wydawnictwa sprzedawano jak najtaniej lub rozdawano za darmo. Takie działania nie zawiodły. Ofiary napływały od ludzi dobrej woli i wydawnictwo wciąż się rozwijało. Wraz z wydawnictwem rozwijał się klasztor.

W pierwszym roku istnienia klasztor liczył 20 członków, 12 lat później tj. w 1939 roku Niepokalanów liczył już 772 członków, łącznie z seminarium. Oprócz rozwoju wydawnictwa i samego klasztoru,

Niepokalanów prowadził także inne dzieła. Tutaj przeniesiono 21 lipca 1928 roku nowicjat braci zakonnych ze Lwowa, a 6 września 1933 roku także nowicjat kleryków z Łagiewnik. 2 czerwca 1929 roku założono Małe Seminarium Misyjne, w celu kształcenia nowych kapłanów franciszkańskich do działalności maryjno-misyjnej. Rok szkolny rozpoczęło 34 uczniów 19 września 1929 roku.

Prócz wyżej wymienionych dzieł, w Niepokalanowie, od 2 lipca 1931 roku, istnieje Ochotnicza Straż Pożarna złożona z braci zakonnych, która ma opinię jednej z najlepszych straży ochotniczych w regionie. Niepokalanowska Ochotnicza Straż Pożarna Św. Maksymilian miał wciąż nowe pomysły. Prócz otworzenia nowej placówki misyjno-wydawniczej w Japonii 30 kwietnia 1938 roku powstał konkretny plan otwarcia lotniska w Niepokalanowie dla potrzeb wydawnictwa. W tym samym roku zainstalowano radiostację nadawczą SP3 – RN. Przed wojną zdążono jeszcze poświęcić krzyż na plac przeznaczony pod budowę kościoła.

Wybuch drugiej wojny światowej zahamował wspaniały rozwój wydawnictwa. Zaraz po wojnie, dnia 1 lipca 1945 roku, wznowiono wydawanie “Rycerza Niepokalanej”, lecz systematycznie zmniejszano jego druk z 700 tys. do 80 tys. egzemplarzy po której nastąpiło cofnięcie zezwolenia na druk w 1952 roku. Jednak zamknięcie szkoły nie trwało długo, bo już pięć lat później, tj. 14 września 1957 roku otwarto ją z powrotem.

Do ważniejszych dat ostatniego okresu istnienia Niepokalanowa należy zaliczyć:

17 października 1971– uroczysta beatyfikacja o. Maksymiliana Kolbego w Rzymie przez Ojca Świętego Pawła VI.

22 marca 1973 – odznaczenie pośmiertnie bł. Maksymiliana Kolbego Złotym Krzyżem Orderu Virtuti Militari.

1 marca 1980 – papież Jan Paweł II nadaje kościołowi w Niepokalanowie tytuł Bazyliki Mniejszej.

1 października 1982 – Niepokalanów otrzymał zezwolenie na wznowienie wydawania “Rycerza Niepokalanej”.

10 października 1982 – kanonizacja św. Maksymiliana Kolbego jako męczennika przez papieża Jana Pawła II.

10 października 1982 – kanonizacja św. Maksymiliana Kolbego jako męczennika przez papieża Jana Pawła II.

18 czerwca 1983 – historyczna obecność Ojca Świętego Jana Pawła II w Niepokalanowie.

12 stycznia 1989 – wizytę złożył Hans Dietrich Genscher, minister spraw zagranicznych RFN. Do księgi pamiątkowej w celi zakonnej św. Maksymiliana wpisał słowa: Śmierć o. Maksymiliana zobowiązuje do pracy o prawa ludzkie, godność człowieka i pokój.

Styczeń 1990 – wznowiono po 50 latach przerwy wydawania “Informatora Rycerstwa Niepokalanej” jako czasopisma dla wspólnot i członków rycerstwa.

15 czerwca 1990 – Książę Jan Drucki Lubecki, ofiarodawca terenu pod Niepokalanów, powrócił ze Stanów Zjednoczonych do Polski i zamieszkał w klasztorze. Zmarł 12 sierpnia 1990 roku. Został pogrzebany na cmentarzu klasztornym.

24 czerwca 1992 – nocą niezidentyfikowani sprawcy zniszczyli pamiątkową figurkę Matki Bożej Niepokalanej przy starej kaplicy. Figurka została odrestaurowana, ponownie ustawiona i zabezpieczona szybą pancerną. Ponownego poświęcenia dokonał ks. bp Marian Duś w dniu 8 grudnia 1992 roku.

15 sierpnia 1993 – oddano do użytku nowo zbudowany parking dla pojazdów pielgrzymkowych.

8 stycznia 1994 – obchody 100-lecia urodzin św. Maksymiliana z udziałem ks. Prymasa kard. Józefa Glempa i biskupów. Mennica Państwowa wybiła srebrną monetą z wizerunkiem św. Maksymiliana na 100-lecia urodzin.

1 maja 1994 – w prezbiterium bazyliki ustawiono nową figurę Matki Bożej Niepokalanej na tle mandorli z metalu. Figurę i oprawę wykonali bracia rzeźbiarze: Maurycy Kowalewski i Abel Dziełyński. Poświęcenia figury dokonał ks. abp Józef Kowalczyk, Nuncjusz Apostolski w Polsce.

31 lipca 1994 – na placu kościelnym przed bazyliką ustawiono pomnik św. Maksymiliana Kolbego wg projektu Krystyny Fałdygi-Solskiej. Pomnik poświęcił i odsłonięcia dokonał ks. kard. Józef Glemp, Prymas Polski.

1 marca 1995 – rozpoczęło nadawanie “Radio Niepokalanów.

11 lutego 1996 – uroczystego otwarcia “Telewizji Niepokalanów” dokonał ks. Prymas kard. Józef Glemp w towarzystwie przedstawicieli Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji.

6 sierpnia 1998 – otwarcie Muzeum św. Maksymiliana w Niepokalanowie dokonane przez ks. Prymasa kard. Józefa Glempa. Przy tej okazji poświęcono, przywracając w ten sposób do kultu Bożego, tzw. “starą kaplicę”, zbudowaną przez św. Maksymiliana.

Sercem sanktuarium jest oczywiście kościół. Prace nad jego budową rozpoczęto w czerwcu 1939 roku, lecz wybuch II wojny Światowej uniemożliwił dalsze prace. Budowla powstała w okresie szczególnych trudności dla budownictwa sakralnego, bo w latach 1948-1954. Uroczystej konsekracji kościoła pw. Niepokalanej Wszechpośredniczki Łask dokonali 3 października 1954 roku biskup Wacław Majewski i biskup Karol Niemira. Kościół wybudowany został głównie przez braci zakonnych, w stylu klasycystycznym, trzynawowy. Budowla zorientowana jest ze wschodu na zachód, wysokość wieży- 47 m. W wieży znajduje się mechanizm zegara o pięciu tarczach, w tym z jedną wewnątrz kościoła. Zegar skonstruowali bracia zegarmistrze: brat Włodzimierz Błaszczyk, według projektu brata Wawrzyńca Podwapińskiego. Za absydą bazyliki znajduje się ołtarz polowy, przy którym odprawiane są nabożeństwa w czasie świąt i odpustów. Pod nim znajdują się sale na obchody i spotkania religijne. Długość wnętrza kościoła wynosi 69m., wysokość nawy głównej – 16m., szerokość wszystkich trzech naw -18m. Marmurowa posadzka układa się w biało – czarne figury geometryczne. W bazylice mieszczą się organy: szesnastogłosowe w prezbiterium i czterdziestodziewięciogłosowe na chórze.

Niepokalanów-Lasek

Dom rekolekcyjny Niepokalanów-Lasek Niepokalanów Lasek to dom filialny klasztoru Niepokalanów. Jest on Ośrodkiem Formacyjnym Rycerstwa Niepokalanej przeznaczonym do prowadzenia rekolekcji, dni skupienia, czuwań modlitewnych w duchu Rycerstwa Niepokalanej. Dysponuje dużą kaplicą, małą kaplicą i oratorium, pokojami 2,3 i 6 osobowymi, salą konferencyjną, dwiema salami rekreacyjnymi, dużą i małą jadalnią. Ośrodek otoczony jest murem, obok domu na powierzchni ok. 4 ha znajduje się las, parking i budynek gospodarczy.