Iwieniec

Tytuł klasztoru: św. Michał Archanioł

 Tytuł parafii: św. Michał Archanioł

Минская обл., Воложинский р-он

222370 ИВЕНЕЦ, ул. Пушкина 1

tel. (0 0375 1772) 49042

e-mail: iwieniec@poczta.onet.pl; iwieniec@mail.ru

o. Walery Szejgierewicz – gwardian, proboszcz parafii św. Jerzego w Pierszajach

o. Paweł Romańczuk – proboszcz parafii św Michała Archanioła (Iwieniec)

o. Lech Bachanek – proboszcz parafii św. Aleksego

Klasztor franciszkański w Iwieńcu ufundował w 1702 stolnik miński Teodor Wańkowicz, osadzając zakonników franciszkańskich przy istniejącym od 1606 parafialnym kościele. W latach 1702-1705 z inicjatywy jednego z zakonników, Andrzeja Czechowicza, za środki zebrane przez wspólnotę wzniesiono na jego miejscu nową świątynię, kościół św. Michała Archanioła.

Po upadku powstania listopadowego klasztor franciszkański został zamknięty, a w budynku umieszczono więzienie dla duchownych, skazanych przez władze carskie. W latach 1856-1860 obiekt odrestaurowano. W następstwie represji po powstaniu styczniowym klasztor został skasowany. Jednocześnie rozpoczęto przebudowę świątyni na prawosławną cerkiew.

Obiekt powrócił do Kościół katolickiego w ramach akcji rewindykacyjnej po odzyskaniu niepodległości przez Polskę. Inicjatorem procesu odzyskania kompleksu klasztorno-świątynnego był ordynariusz miński bp Zygmunt Łoziński. Franciszkanie wrócili do Iwieńca, obejmując opieką duszpasterską kilkutysięczną miejscową parafię. W 1935 r. oficerowie i żołnierze garnizonu w Iwieńcu ufundowali dla świątyni dzwon o wadze 1260 kg. Dzwon ten poświęcono pamięci zmarłego marszałka Józefa Piłsudskiego i opatrzono napisem: ”

W miejsce zrabowanych przez rząd zaborczy w czasie wielkiej wojny w roku 1917, dzwon ten został ulany w Niepodległej Polsce i poświęcony pamięci Wodza Narodu i Wskrzesiciela Ojczyzny, Pierwszego Marszałka Polski, Józefa Piłsudskiego.

Podczas 2. wojny światowej na terenie kościoła ukrywano sprzęt medyczny. 19 czerwca 1943 dzwon “Marszałek” dał w południe sygnał do wybuchu zbrojnego powstania w Iwieńcu. Następnego dnia wycofujący się do Puszczy Nalibockiej partyzanci zabrali sprzęt medyczny ze sobą. Dzwon “Marszałek” został natomiast zakopany w pobliżu kościoła, co uchroniło go przed zniszczeniem.

Franciszkański kościół przetrwał 2. wojnę światową i funkcjonował aż do 1948. Wówczas to władze radzieckie zamknęły go i umieściły w nim filię zakładu przemysłowego z siedzibą w Mińsku. Taki stan rzeczy trwał aż do upadku ZSRR.

W następstwie wielokrotnych próśb i petycji, obiekt został przywrócony do celów kultowych w 1992. Dwa lata później franciszkanie odzyskali budynki klasztorne[1], zaś w 2003 rozpoczęła się kompleksowa restauracja całego zespołu. Dzwon “Marszałek” wydobyto w 2006 i na powrót umieszczono w wieży (wschodniej). W maju 2012 na placu przykościelnym odsłonięto pomnik Jana Pawła II.

Kościół jest trójnawową bazyliką z transeptem o silnie rozczłonkowanej szerokiej elewacji frontowej z dwiema pięciokondygnacyjnymi wieżami i usytuowanym między nimi dwukondygnacyjnym barokowym szczytem. Analogiczne konstrukcje dekorują również prezbiterium i dwa ramiona transeptu.

Obok kościoła znajduje się kompleks budynków mieszkalnych dla zakonników, skromnie dekorowany z zewnątrz, wzniesiony na planie litery L. Całość otoczona jest murem z ośmioboczną wieżyczką w jednym z naroży i z ozdobną bramą wjazdową.

We wnętrzu zdewastowanego kościoła przetrwały oryginalne sklepienia – kolebkowe nad nawą główną i krzyżowe w nawach bocznych. Zachowały się także trzy stiukowe ołtarze w stylu barokowym.