Nowicjusze są zobowiązani do wiernego przestrzegania regulaminu i programu dnia, podejmowania różnych obowiązków względem wspólnoty; umacniania we wspólnocie ducha modlitwy. Ważnym elementem są rekreacje, czyli czas wspólnie spędzany. Powinny one sprzyjać tworzeniu w grupie nowicjackiej atmosfery radości i optymizmu, charakterystycznych dla duchowości franciszkańskiej. Bardzo ważną kwestią jest odpowiednia dojrzałość ludzka, jaką powinien posiadać kandydat do życia zakonnego. Na niej buduje się głęboką więź i jedność z Bogiem.

Formacja duchowa ma zmierzać do poznania przez Nowicjusza praktyki modlitwy liturgicznej Kościoła, rozmyślania oraz nauczyć korzystania z bogactwa Słowa Bożego. Nowicjusz powinien być formowany ku umiłowaniu wewnętrznego milczenia, a przez to – za przykładem św. Franciszka – do podjęcia codziennej modlitwy osobistej. Należy również zapoznać się z innymi praktykami życia duchowego, charakterystycznymi dla duchowości franciszkańskiej (nabożeństwo Drogi Krzyżowej, Koronka Franciszkańska).  W ramach przygotowania duchowego Nowicjusze zapoznają się z podstawowymi zagadnieniami życia wewnętrznego, problematyką ślubów zakonnych, a także dziedzictwem charyzmatu franciszkańskiego. Podejmowane są również zajęcia z duchowości franciszkańskiej, historii Zakonu, liturgiki oraz ogólnych zagadnień współczesnego Kościoła. Za przebieg formacji w nowicjacie odpowiada Magister Nowicjatu. W tym zadaniu wspiera go współpracownik, zwany Socjuszem Nowicjatu. Przełożeni Nowicjatu mają za zadanie wdrażanie programu formacji nowicjackiej i prowadzenia wszelkich działań duchowych przewidzianych na ten okres.